Kategori : / MEKTEP (Talebe Yazıları) | Okunma Sayısı: 2044 |
Her ne zaman başımız dara düşse, hangi yaşta olursak olalım sığınacak bir yer aradığımız zaman bulacağımız en güvenli yer: Anne kucağı!..
Annelerimiz… Onlar bizleri başlarına gelen en güzel şey olarak görseler de yaşadığımız her an ve hadise bizim için asıl onların en değerli şey olduklarını anlıyoruz.
Doğumumuzdan itibaren, dışarıdan bakan birisine “dert” olarak gözükecek işleri annemiz bizim için zevkle yapıyor. Büyüyoruz… Annemizin bizim için çektiği dertleri hatırlamıyoruz bile. Garip olan bir şey var ki, o da hatırlamıyor. Çünkü, çocuğundan duyduğu mutluluk diğer duyguları bastırıyor.
Bir gün yetişkinliğe adım atıyoruz. Onları neredeyse tanımıyoruz bile. Kırk yılda bir –bayram, seyran diye- elini öpüyoruz, o kadar. Ama bu kadarı bile annelerimizi mutlu etmeye yetiyor ve kucaklıyorlar bizleri. Onun kucağı, ana kucağı…
Bizim varlığımız, onların temiz kalplerinin, sevgi dolu yüreklerinin varlığının delilidir.
Arif Çelen, 8. sınıf öğrencisi.
Yazar: Arif Çelen |
29-05-10 |
||
E mail: Mail Adresi Yok | Tweet | ||