MÜRŞÎDİN ARDINDAN...

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / PORTRELER

Okunma Sayısı: 2979

Yazar: Mustafa Çalık

MÜRŞÎDİN ARDINDAN...

Türk ve İslâm âlemi, son yarım asrın en büyük ve en değerli adamını kaybetti.

Nevzat Kösoğlu artık yok…

İlim ve fikir dünyasının bazı cihetlerinde O’nu geçebilecek kıymetlerimiz elbette vardır; tıpkı O’nun da bazı cihetlerden hepsini geçtiği gibi… Tarihî ve medenî tecrübemizi maneviyatımızla mezcederek millî istikâmetimizin inşasına hizmet eden çok değerli âlimler, mütefekkirler, san’atkârlar geldi geçti son yarım asrımızda; ne var ki, yaşadığımız devirde millî ve mâneviyâtımızın sırat-ı müstakimini gösteren asıl O’dur!

Yalnız büyük bir fikir adamı değildi, bir millet adamıydı, maneviyat büyüğü idi; millî ve manevî bir mürşitti; mürşitlik iddiası olmayan bir mürşid.

Neden böyledir?

Düşünmelidir ki, Bediüzzaman’la Enver Paşa’yı aynı mizan ve miyar ile değerlendirip idrak ve irfan dünyamızda yan yana koyabilmek sadece O’nun başarabildiği bir iş olmuştur.

Millî ve mânevî terkip diye bir şeyden bahsedeceksek bunun zihnî ve fikrî kimyası Nevzat Kösoğlu’nun yazdıklarında saklıdır. Milliyetçilik iddiasındaki herkesten daha millî, “İslâmcılık” iddiasındaki herkesten daha Müslüman bir bakış açısı ve hayat felsefesi vardı. Şahsî yaşantısındaki temizlik, mazbutluk, o gösterişsiz dindarlığı, ibadetindeki o titizliği gıpta edilecek derecede idi; bizler bunun yakın şâhitleriyiz.

Sadece mütefekkir, münevver, muharrir ve müellif değildi; iman, ihlâs, idrak ve şuur timsaliydi.

Beyni bu kadar parlak, zihni bu kadar berrak, analitik zekâsı bu kadar işlek, nüfuz-ı nazarı bu kadar keskin bu sükûtî ve ağırbaşlı adamın aynı zamanda az bulunur derecede “gözü dumanlı” bir delikanlı olduğunu, emsalsiz derecede cesaret sahibi olduğunu, öylesine yürekli bir yiğitlikle yaşadığını kim tahmin edebilir?! Küçük bir karine olsun diye söylüyorum: 12 Eylül’de MHP dâvâsından yargılanıyor, yüzlerce arkadaşımız. Zavallı bir savcı idamlarını istiyor. Bir duruşma öncesi hepsi mahkeme salonunda… Kenan Evren’in hâkimleri henüz yerlerini almamışlar. Birinci sırasında Nevzat Bey’in de oturduğu “sanık” arkadaşlarımızın önünde Mamak Cezaevi Komutanı, o iğrenç işkenceci başı Raci Tetik, o baş bu baş volta atıyor, elleri arkasında… Raci Tetik ülkücülere tehditkâr ve küçümseyici bakışlarla bakıyor. Kimsede çıt yok!.. Nevzat Kösoğlu en kabadayı ve müdanasız biçimde oturduğu sandalyeden hafifçe doğruluyor ve o aslan sesiyle bağırıyor: “Ne işin var ulan senin burada, burası mahkeme değil mi, s…tir git şurdan, defol!..” Herkes donmuş gibi seyrediyor. Hayatının en büyük kariyeri, mevkuf insanlara, devletin namusuna emânet olması gereken gencecik fidanlara işkence ettirmek olan o pis herif neye uğradığını şaşırır, panikler ve gerçekten de defolup gider.

Mamak Cezaevi’nin komutanına, işkenceci başı Albay Raci Tetik’e, hem de idamla yargılanan bir tutuklu iken bu sözleri söyleyebilecek kim varsa bu güneşin altında gider elini öperim.

Onun hakkında, bizim gibi yakından tanıyan herkesin anlatabileceği böyle yığınla hikâye vardır. Ben bir tanesini anlattım.

İnsanî, İslâmî, millî, ahlâkî ve fikrî vasıfları ile herhangi bir ferd-i vâhitten değil, ummân gibi bir şahsiyetten bahsediyoruz; ama en iyi biz mi anlatırız onu, bendeniz mi anlatır? Hayır! Yazdıklarını en dikkatle kim okur, kim anlar ve değerlendirirse kadr-ü kıymeti hakkındaki hakikî değerlendirmeyi de o yapabilir. Bizler ortak hâtıralarımızla şâhidî olduğumuz hal-ü etvarındaki, tarz-ı hayatındaki ihlâsı, heyecanı ve adanmışlığı nakledebilirsek ne âlâ… Ruhu şâd, mekânı cennet olsun… Rabbim rahmetini esirgemesin…