İNSAN OLMAK

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : TEFEKKÜR / İNSAN VE TEFEKKÜR

Okunma Sayısı: 2660

Yazar: Ahmet Selim

İNSAN OLMAK

İnsan gibi yaşamak, kolay ve basit bir şey değil. İnsan doğmak, Allah’ın lütfu; insan olmak ise görevimiz, sorumluluğumuz.

Allah bizi ahsen-i takvim üzere, eşref-i mahlûkat olarak yaratmış; böyle doğmuşuz. İnsan olarak doğmuşsak, bu hakikatimizle var olacağız ve o yolda gelişerek yaşayacağız.

İyi ve değerli insan olmak ve mutluluğa erişmek hakkında bir sürü felsefî ve fikrî eser yazılmış. Birçoğu yararlı şeyler içeriyor olabilir. Fakat bir bütünlükleri yoktur, eksik yanlış yetersiz yönleri de çoktur. İnsan, hakikati bir bütünlük kimyası içinde almaya muhtaçtır. Alabildiği kadar alır, algılamaya çalıştığı kadarını algılar; ama bunları çevreleyen bütünlük kimyasının ışığı olmazsa, hiçbirini yapamaz. O ışık olacak, vahyin ışığı olacak. Aksi halde çok şey bulabilirsin de, denge bulamazsın. Huzursuzluğun, mutsuzluğun, yalnızlık kasvetin hep devam eder. “Bu kadar çabalıyorum, bazı boşluklarımı dolduramıyorum” hissinden bir türlü kurtulamazsın. Normaldir bu. Bir değil kırk ömrün olsa da her anını düşünerek geçirsen de, o boşluklar aydınlanmaz, boşluk görüntüsü var olmaya devam eder. Ne zaman ki bütünlük hakikatinin ışığı senin özüne ruhuna aklına yansır, içinde de dışında da boşluk görüntüsü kalkar. Nasibince anlarsın, fakat hiçbir şey anlamsız gelmez. Bir kişiliğin ve istikametin vardır, severek, düşünerek, inanarak yaşamayı bilirsin. Bu âlim olmak değildir, düşünür olmak da değildir; insan olmaktır, normal insan gibi yaşayabilecek hale gelmektir. Daha sonra tekâmül derecesine göre bazı ileri noktalara erişebilirsin. “Varoluş”un gerçekleşmiştir. Sevgiyi düşünceyle birleştiren bakış açısına sahipsindir.

... Kimin nasıl inandığını, ne kadar ibadet ettiğini bilmezsiniz. İnsanların görünen tarafları insanlıkları ve ahlâklarıdır. Güzel ahlâk, (mekârim-i ahlâk) bunun için gaye olarak gösterilmiştir. Hayat ona göre şekillenir ve akar. Kişiliğimiz ona göre oluşur.

Mesele “ahlâklı-ahlâksız” ayırımına sıkıştırılamaz. Nasıl bir ahlâk? Güzelse nasıl, ne derece güzel? Sevgiyle, düşünceyle, sorumluluk bilinciyle ilişkisi ne durumda? Fikir planındaki yavanlık, tasavvufta bile zâhirîlik gibi bir görüntünün oluşmasına sebep olabiliyor.

Dünya bugün bir insanlık krizi içinde. Bu düpedüz bir insanlık krizi. İnsan olma ve insan gibi yaşama krizi. İnsan önemsenmiyor ki; açlıklar, zulümler, sömürüler, cinayetler önemsensin. Terörün bir politik araç olarak kullanılması insanlıkla bağdaşıyor mu? Bu kadar alelâde bir iş yapıyormuş gibi böyle bir rezâlet sergilenir mi? Hiçbir insanî değer ölçüsüne saygı kalmadı mı bu dünyada?
...

Yazının devamı için tıklayınız.

NOT: Birkaç gün evvel yayınlanan "İstikbâlimiz ve Hocalarımız" yazısı ile birlikte okuyabilirseniz iki yazının da aynı evlekte gittiğini görürsünüz. (Doğruluş)