MESNEVÎ'DEN HİKÂYELER

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / KISSADAN HİSSE

Okunma Sayısı: 5130

Yazar: Rasim Özdenören

MESNEVÎ'DEN HİKÂYELER

Yüksek Seçim Kurulu'nun bazı bağımsız milletvekili adaylarının adaylıklarının iptaline ilişkin kararı Mesnevi'den bazı hikâyeleri aklıma düşürdü. Paylaşıyorum:

Deli ile Calinus

Calinus bir gün talebelerine:

– Bana falan ilacı getirin içeceğim, dedi.

Öğrencileri itirazda bulundular:

– Efendim, dediler, o ilaç deliler içindir; halbuki siz bir dahisiniz...

Calinus:

– Bugün bir deli önce yüzüme baktı, sonda bana göz kırptı. Daha sonra da üstümü başımı yırttı. O deli eğer bende kendine benzer bir yön bulmasaydı bana bunu yapmazdı. Hiç kimse kendi cinsinden olmayana musallat olmaz, iki kişi birbirine sataştı mı aralarında mutlaka bir ortaklık aramak lazımdır, dedi.

***

Bahçıvanın Hilesi

Bir bahçıvan bahçesine üç tane hırsızın girdiğini gördü. Bunlardan biri fakih, birisi bir şerif, biri de sofuydu. Üçü de aynı ayarda hafif meşrep ve vefasız kimselerdi.

Bahçıvan düşündü. "Bunlardan üçüyle birlikte tek başıma başa çıkamam, önce bunları birbirinden ayırayım" dedi.

Bahçıvan önce sofiden başladı.

– Eve git de bu arkadaşlar için bir kilim, oturacak bir şey getir, dedi.

Sofi ayrılınca diğer ikisinin yanına vardı, fakihe:

– Sen bir fakihsin, bizler senin ilmin sayesinde dinimizi öğrenip ona göre hareket ediyoruz. Bu da ünlü bir şerif, Peygamberin soyundan bir şehzade efendimiz. Bu pisboğaz sofi de kim oluyor ki sizin gibi ulu kişilerle arkadaş olabiliyor. Onu savın gitsin, sonra istediğiniz kadar benim bahçemde kalıp yiyin için, dedi.

Böylece onları kandırdı.

Sofi gelince iki arkadaşı onu savdılar. Sofinin gittiğini gören bahçıvan koca bir sopayla ardına düştü:

– Ey köpek sofi, sen hangi cesaretle benim bahçeme giriyorsun? Hangi şeyh, hangi pir sana yol gösterdi? Diyerek sofiyi tenhada bir güzelce bir dövdü, başını yardı.

Sofi giderken:

– Benim sıram geçti, fakat sıra o iki arkadaşımda siz benim gördüğümü görecek, yediğimi yiyeceksiniz, diye söylendi.

Bahçıvan sofiden kurtulunca, diğer ikisinin yanına döndü. Şerif'e:

– Ey şerif eve git, kuşluk yemeği için pişirttiğim yufka ekmeklerini ve kızarttığım kazı getirmelerini söyle, dedi.

Şerif gidince bahçıvan fakihe:

– Ey yüce kişi, sen güngörmüş bir insansın her şeyi görür anlarsın, o şerifim diyen ne olduğu bilinmezin doğru söylediği nereden belli, onunki boş bir iddia, anasının ne halt yediğini kim bilir. Zaten birçok ahmak asılsız olarak kendilerinin Hazret-i Ali'nin ve Peygamberin soyundan olduğunu iddia ederler, dedi. Daha birçok söz söyleyerek fakihi kandırdı. Fakih, şerifin ardından giderek ona: