ÂYET-İ KERÎME
Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.
Bakara, 120.
HADÎS-İ ŞERİF
Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.
Müslim, Rikak, 99.
SÖZÜN ÖZÜ
Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.
İsmet Özel
Kategori : İKTİBAS / ÇARPIK VAZİYETLER
Okunma Sayısı: 1640
Yazar: Faruk Beşer
İSLÂMLAŞMANIN ÂFETLERİ

İSLÂMLAŞMANIN ÂFETLERİAfet; musibet, felâket, yıkım diye tanımlanır. Arapça aslında azaltma, yok etme anlamı vardır. 'Üf' kelimesinden gelir, bu kelime azlığı, ufacıklığı ifade eder. 'Annenize babanıza üf demeyin' anlamındaki ayeti kerime, onları en küçük şekilde bile incitmeyin demektir.

Bir şeyin olumlu yönlerini yok eden ya da azaltan şeyler, ona arız olan olumsuzluklar, eksiler, felaketler, musibetler hep afettir. Allah'ın takdir ve hikmeti ile meydana gelen tabiat olayları, depremler, yangınlar, seller gibi şeyler de bu özellikleriyle afet sayılır.

İslam ahlak kitaplarında nimetlerin afetlerinden söz edilir. İnsanın sürekli hizmetine verilen, gözü, kulağı, kalbi, eli, ayağı, serveti, hatta aklı gibi varlıklarının beraberinde getirdikleri afetleri de vardır denir. Gözün harama bakması, başkalarını aşağılayarak, alay ederek bakması, lüzumsuz şeylere bakması, ibret almadan, düşünmeden, Allah'ın varlıkta nakşedilen gizi tuğrasını, imzasını fark edemeden salt bakması, yani bakması ama görmemesi gözün afetlerindendir. İlmin/bilginin bile afetleri vardır; onu kötü amaçlı kullanma, onunla kibre ve ucba kapılma onun en büyük afetlerindendir. Afetler bir bakıma imtihan konularıdır.

Böyle şeylerin afet sayılması, ilgili oldukları nimetlerin, nimet olma özelliğini, faydasını, kârını azalttıkları ya da yok ettikleri içindir. Tabii afetler de insanın maddi ya da bedensel varlığını azalttıkları, yok ettikleri, kayba sebep oldukları için afet adını alırlar.

Bu anlayışla ülkemizde son yıllarda görülen muhafazakarlaşma, ya da sevmediğim kelime ile İslamlaşma'nın da patolojik görüntülerine afet diyebiliriz. İkinci kez vereceğim şu istatistiksel bilgi, bilmiyorum size de ilginç gelir mi? Doksanlarda Türkiye'de Şeriat isteyenlerin oranı yüzde on sekiz iken, iki bin sekizde bu oran yüzde dokuza düşmüş. Bizce bu da patolojik/marazi bir görüngüdür. Oysa muhafazakarlaşma büyük oranda artmış. Bu durum, paradoksal bir şekilde dini değerlere yönelişin artmasıyla birlikte dünyevileşmenin de yükseldiğini gösterir. Yani bir taraftan insanımız dine yönelirken, diğer taraftan dinin içini de boşaltmakta, onu da sadece dünya amaçlı bir meta olarak tüketmektedir.

Bayramda bu gözle etrafıma bakınca sahih İslam açısından afet sayılabilecek şu görüngüleri fark ettim:

Otoyollar şimdiye kadar hiç görülmedik biçimde bir izdihama sahne oldu. Bu manzara insanımızın ekonomik imkânlarının gözle görülür biçimde arttığını gösterir. Elbette bunun beraberinde getirdiği pek çok olumsuzluklar da vardır.

Muhafazakâr insanlarda bile müthiş bir 'gösteriş istihlaki', ya da şımarık tüketim görüntüleri gözlemlenir oldu. Sonradan görmüşlüğün bir göstergesi olarak lüks arabalar ve cipler hiçbir gelişmiş Batı ülkesinde olmadığı oranda çoğaldı. Mütesettir ve de muhafazakâr bayanlarımızı bile ağızlarında sigara, türbanlarının üzerine kaldırılmış at nalı gibi güneş gözlükleri ile en lüks ciplere kurulmuş havalı bir endam ile artık sıkça görebiliyoruz.

İftar sofralarından sonra bayram ziyaretlerinde de kadınlarımız olabildiğince müteberric/cafcaflı ya da mutantan elbiseleriyle kadınlı erkekli sofralarda karşılıklı şakalaşmalar ve cilvelerin meze yapıldığı, modern kültürün adabına uygun yemek yemeler artık adiyattan görülür oldu. Buna bir İslam sosyetesi doğuyor da diyebilirsiniz. 'Giyen çıplaklar'dan söz eden hadisi şerifi herkes bilir.

Bu görüntüler bana Hadid Suresi'ndeki şu mealde bir ayeti kerimeyi hatırlattı. Medine'ye gelen Müslümanlar nispeten rahata kavuşunca gülmeli eğlenmeli akşam sohbetlerine başlamışlardı da Allah onları şöyle uyarmıştı:

'İman edenlerin Allah'ı ve indirilen hakikatleri hatırlayıp kalplerinin ürpereceği zaman gelmedi mi? Sakın onlar da daha önce kendilerine kitap verilenler gibi olmasınlar. Zaman geçince onların kalpleri katılaşmış ve çoğu fasık olup çıkmıştı' (57/16).

Yoğun muhafazakâr belediyelerimizin ya da kurumlarımızın verdiği iftarlarda bile canlı ya da cansız müzik eşliğinde, tadını çıkararak iftarlar yaptık. Yani sofralarımızda hep lahana turşusu ve perhiz bulundu. Yarasın!

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.

Yazar: Faruk Beşer
01-08-14
E mail: yenisafak.com.tr
 
 
Yorumlar: 0
Bu yazı için henüz yorum yapılmamıştır.
İSLÂMLAŞMANIN ÂFETLERİ
Online Kişi: 14
Bu Gün: 538 || Bu Ay: 9.761 || Toplam Ziyaretçi: 2.201.543 || Toplam Tıklanma: 51.945.445